Czym są gry RPG?

Jak grać w gry fabularne? Na podstawie – Słowianie: Mitologiczna Gra Fabularna!

Od kilku dni byłeś w podróży, ale dzisiaj docierasz na miejsce. Już na ciebie czekają. Wchodzisz do chaty, od progu wita cię podstarzały człowiek z długą brodą, wyglądający na charyzmatycznego Słowianina. Nosi białą szatę zdobioną czerwonymi symbolami Matki Ziemi, Welesa, Swaroga, Świętowita i kilku innych bogów. Staje przed tobą z otwartymi ramionami, po czym powiada:
– Sława bogom! Mamy gościa! Dobrze, że do nas zawitałeś. Widać, żeś z dalekich stron. Z jakiej krainy pochodzisz? Długo wędrowałeś? Zdaje się, że tak, boś zmarnowany jak stado kusych psów. Nie martw się, zaraz staniesz na nogi! Dostaniesz swoją izbę, będziesz mógł odpocząć, ale najpierw dobre jadło ci podamy, modły zaniesiemy do Świętowita w podziękowaniu za twe przybycie! Dopiero jutro ruszymy na wioskę, opowiem ci trochę o tym miejscu – o naszym świecie.

ESENCJA RPG

Przed chwilą skończyłeś czytać opowiadanie. To dobra chwila, by wprowadzić cię w gry fabularne. Pewnie się nad tym nigdy nie zastanawiałeś, a może jesteś tego w pełni świadom. Czytając pewną historię, powieść, oglądając film czy słuchając historii z ust przyjaciela, zawsze będziesz tylko świadkiem pewnych wydarzeń, na które nie masz wpływu. Nawet grając w bardzo rozbudowaną grę komputerową 
z ogromem możliwości i wyborów – pamiętaj, że są one ograniczone.
Gry fabularne RPG (role-playing game) dają ci perspektywę uczestnika wydarzeń (nie tak jak w filmach czy powieściach) i nie stawiają sztucznych barier (jak to ma miejsce w grach komputerowych). Grając, odtwarzasz pewną postać w fikcyjnym uniwersum i razem z nią przeżywasz niesamowite przygody, podejmujesz trudne wybory i walczysz o życie.
Zastanów się, czy kiedykolwiek, oglądając jakiś film czy czytając powieść, nie mówiłeś w myślach do głównego bohatera: „Nie idź tam!” albo: „Proszę, zrób to!”? Byłeś ciekaw, jak potoczyłaby się historia, gdyby to ciebie postawiono w przedstawionej sytuacji i co by się stało, gdyby np. główny „dobry” przeszedł na stronę „zła”?
Witaj zatem w świecie gier fabularnych. Od teraz wszystko jest w twoich rękach.

Czym są gry fabularne?

Gry fabularne to przede wszystkim dobra zabawa w gronie znajomych. Grupa osób spotyka się przy stole, by wspólnie pograć (takie spotkania nazywamy sesją). Czasem wykorzystuje się dodatkowe elementy w postaci plansz bitewnych, planów czy gadżetów imitujących listy, mapy itp. Wszystko jednak sprowadza się do zabawy wyobraźnią.
Drużyna Graczy może liczyć od dwóch do czterech osób, czasem nawet więcej, plus Mistrz Gry (który powinien zostać wytypowany przez pozostałych uczestników). Reszta – Gracze, wcielają się w postacie stworzone przez siebie na podstawie reguł opisanych w podręczniku – takie alter ego w wyimaginowanym świecie.

Mistrz Gry

Twoje motto powinno brzmieć: „Chcę sprawić frajdę sobie i innym”. Dlaczego?
W grach fabularnych nie ma zwycięzców i przegranych; wszyscy wspólnie tworzą pewną historię po to, by dobrze się bawić. Śmierć bohatera w grze jest definitywna (nie można np. zapisać gry i wczytać stan przed śmiercią), ale nie jest ona oznaką porażki, za to może być świetnym motywem na sesji. Przecież bohaterowie w filmach także czasem umierają – oddając swoje życie za innych, poświęcając się lub ginąc w pułapkach urządzonych przez wrogów.
Dlatego najważniejszym aspektem gry jest czerpanie z niej radości i tu największą rolę odgrywasz właśnie ty. Powinieneś być sumienny i sprawiedliwy. Do twoich obowiązków należy: dobra znajomość podręcznika, mechaniki gry oraz jej świata, przygotowanie scenariusza (przygód), zadbanie o to, aby Gracze prawidłowo stworzyli postacie oraz zorganizowanie całej otoczki – muzyki, gadżetów itp.

Gracz

Twoje motto powinno brzmieć: „Chcę się dobrze bawić i odgrywać moją postać”.
Graj i daj grać innym. Dla ciebie Mistrz Gry spędził kilka godzin nad przygotowywaniem scenariusza, drukowaniem mapki i szukaniem po domu gadżetów. Słuchaj tego, co mówi i stosuj się do jego wskazówek, by uniknąć nieporozumień. Szanuj jego czas, on chce sprawić wszystkim frajdę; doceń to, podziękuj za grę wszystkim uczestnikom po sesji.
Do twoich obowiązków należy: stworzenie postaci i odgrywanie jej przy stole. Powinieneś oczywiście poznać z podręcznika realia świata, podstawy jego mechaniki, by ułatwić sobie i innym płynny start.

OPIS I DEKLARACJE

Mistrz Gry zastępuje Graczom zmysły w świecie. Kreuje go przez opis, a potem czeka na decyzję o tym, co robią bohaterowie.

Idziecie traktem przez las, dookoła cisza i spokój, nie licząc śpiewających ptaków na drzewach. Na niebie świeci słońce, a przyjemny lekki wiaterek głaszcze wasze twarze. Z oddali widzicie ostrokół, powoli dochodzicie do wioski…

To przykład opisu, który tworzy Mistrz Gry. Gracze z kolei mogą zadeklarować jakieś akcje swoimi bohaterami. Od nich zależą dalsze losy tej historii. Któryś z nich może teraz np. wyciągnąć mapę, by sprawdzić co to za wioska, zejść z traktu i wyruszyć w głąb lasu, by zbadać okolicę, zaproponować postój. Z pewnością przyjdzie taki czas, że wspólnie będą musieli uradzić, co robić dalej – to kolejny bardzo ważny element zabawy. Gracze muszą współpracować, by osiągnąć wyznaczone swoje cele.
Zatem jeden z Graczy mówi:

Proponuję postój! Zejdźmy na chwilę z traktu, odpocznijmy w cieniu drzew. Sprawdźmy okolicę, wyznaczmy jedną osobę do przypilnowania tobołków.

Później odpowiada Mistrz Gry.
I tak dalej…

Żywy teatr przy stole

Gry fabularne polegają także na odgrywaniu postaci. W przypadku, gdy bohater chce się przywitać z wartownikiem w świecie gry, Gracz nim sterujący nie mówi: „Witam się z wojownikiem”, a wyciąga rękę do Mistrza Gry w geście powitania, podnosi głos i woła:

Sława bracie! Dobrze żeśmy zaszli do wioski Kołobudy? Ponoć dobrą karczmę tu macie! Możecie wskazać, gdzie ona? Zmęczeni my po podróży, od kilku dni w lesie nocowaliśmy, przydałaby się prycza jaka…

Mistrz Gry w takiej chwili musi odegrać wartownika. W jakiś sposób zareagować na obcego. Podczas przygód MG będzie musiał przybierać najróżniejsze „maski” – raz stanie się mężnym wojownikiem, a raz zwyczajnym chłopem. Powinien to robić tak, by Gracze poczuli charaktery postaci.

ZAPIS PRZYKŁADOWEJ SCENY Z GRY FABULARNEJ

CZEGO MI TRZEBA DO GRY?

Przede wszystkim spokojnego miejsca. Uczestnicy zabawy powinni zaopatrzyć się także w drukowane karty postaci, ołówki, kości do gry. Mistrz Gry może przygotować także nastrojową muzykę dla stworzenia klimatu. Oczywiście na sesji powinien znaleźć się także podręcznik do gry w formie drukowanej lub elektronicznej.

Kości – Testy

Zarówno w Słowianach, jak i w każdej innej grze fabularnej, do sesji potrzeba kości. W przypadku pewnych deklaracji, w których bohater musi użyć swych zdolności i umiejętności, a ich pomyślne wykonanie ma wpływ na dalszy ciąg historii, – Mistrz Gry zarządza tzw. test zwyczajny. Wówczas Gracz bierze do ręki odpowiednie kości, rzuca i sprawdza, czy jego postać wykonała daną czynność pozytywnie czy negatywnie. Opis konsekwencji zostaje w kwestii Mistrza Gry.
W Słowianach używamy najczęściej zestawu dwóch kości sześciościennych (w skrócie 2k6). Ważne jest, aby go posiadał każdy z uczestników zabawy. Przyda się także jeden cały komplet kostek na stół, czyli: k4, k6, k8, k10, k12, k20 i k100 (należy rzucić dwoma kostkami dziesięciościennymi, a wcześniej ustalić, która z nich ukazuje jedności, a która dziesiątki) – niektóre akcje specjalne wymagają rzutu różnymi rodzajami kości.

PODRĘCZNIK

W podręczniku znajdziesz opis świata i zestaw reguł. Będzie on potrzebny do rozstrzygania sporów, a także stanie się źródłem inspiracji przyszłych przygód. Realia świata przedstawionego powinny być znane wszystkim uczestnikom zabawy. Nie dojdzie wtedy do absurdalnych sytuacji, w których np. jeden z Graczy zadeklaruje chęć wynajmu samolotu albo kupna broni palnej wtedy, kiedy będzie to sprzeczne z konwencją fikcyjnej rzeczywistości. Opis świata wyznacza pewne ramy, określa zasady, których nie należy przekraczać. Podręcznik do gry Słowianie przenosi Graczy do fikcyjnego uniwersum stylizowanego na średniowiecze – to nie postapokalipsa czy cyberpunk. Różne gry oferują odmienne konwencje. Dlatego przychodząc na sesję, musicie najpierw ustalić „w co dziś gracie”, a do tego będzie potrzebny właśnie podręcznik.

Co znajdę w podręczniku do Słowian?

Wprowadzenie – właśnie je czytasz. Ma zapoznać cię z podstawami gier fabularnych, regułami gry i klimatem świata.
Tworzenie Postaci – pozwoli ci stworzyć wymarzone, słowiańskie alter ego. Proces ten składa się z kilku kroków. Z pewnością przyda się wydrukowana karta postaci, ołówek i zestaw kostek.
Księga Bohatera – to rozdział dedykowany Graczom. Znajdują się w nim wykazy talentów, możliwości rozwoju, handlu na rynku, opisy umiejętności i rynsztunku. Ponadto, z tego rozdziału dowiesz się o zasadach walki oraz działaniu różnych elementów przygód, takich jak strach, podróżowanie czy karczemne zabawy.
Księga Guseł – z niej dowiesz się, czym charakteryzują się wołchwowie oraz żercy, czyli duchowni. Jakimi mocami się parają i co mogą zdziałać!
Księga Świata – opisuje dokładnie sytuację w regionach, dostarcza bardzo dużo wiedzy o Słowianach: w co wierzą, jakich bogów wyznają, z jakimi potworami i demonami muszą się mierzyć, jak wyglądają czasy, w których sami  żyją.
Księga Tajemnic – UWAGA! Tylko dla prowadzących grę! W rozdziale znajdują się porady jak poprowadzić Słowian, udoskonalić sesję, wprowadzać do przygody postacie, potwory, zjawiska, pułapki i wiele więcej! Na samym końcu znajduje się gotowa przygoda do poprowadzenia przez początkującego MG.

Więcej gier fabularny od Wydawnictwa Hengal!

Zbiórka na Agonię (wspieram.to) – przeczytaj więcej!

Groty i Giganci – przeczytaj więcej!

Efekt Mocy – Gra Fabularna – przeczytaj więcej!